Ο εγκλωβισμός που συγκλόνισε την Αμερική!

Φωκιων Δανιηλίδης

Στις αρχές του 20ου αιώνα, η εξερεύνηση σπηλαίων αποτελούσε συχνό φαινόμενο στην πολιτεία του "Kentucky". Την εποχή εκείνη τα σπήλαια ήταν από τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα της περιοχής, εξαιτίας του τοπικού δικτύου σπηλαίων γνωστό ως Mammoth Cave Sytem, που μέχρι σήμερα θεωρείται το μεγαλύτερο στον κόσμο. Πολλοί ντόπιοι, αφού ανακάλυπταν μία πιθανή είσοδο στο δίκτυο, ξεκινούσαν αμέσως την εκκάθαρση για να το καταστήσουν ασφαλές και προσβάσιμο στο κοινό. Η εν λόγω διαδικασία, πολλές φορές τελούμενη από ένα μονάχα άτομο, περιλάμβανε κυρίως την εξαγωγή πετρωμάτων από το σπήλαιο επι πολλών εβδομάδων και ο εκάστοτε εξερευνητής διέτρεχε εξαιρετικό κίνδυνο εγκλωβισμού και θανάτου. Κυριότερο παράδειγμα αποτελεί η τραγική περίπτωση του Floyd Collins.

Ο Floyd Collins ήταν γνωστός στην περιοχή για της ικανότητές του. Από μικρή ηλικία ήταν παράτολμος οξυδερκείς και αποφασιστικότατος και δεν δίσταζε ποτέ να εξερευνήσει τα σπήλαια της περιοχής του. Από το 1917, συμμετείχε και ο ίδιος στο φαινόμενο των Kentucky Cave Wars, κατά το οποίο οι ιδιοκτήτες των σπηλαίων προωθούσαν το δικό τους με κάθε δυνατό μέσο, καταφεύγοντας πολλές φορές και σε ύπουλα μέσα, όπως στην δυσφήμηση των γειτονικών αξιοθέατων, χαρακτηρίζοντάς τα ως επικίνδυνα. Σε αυτό το έντονο κλίμα ανταγωνισμού, ο Floyd κατέβαλε συνεχή προσπάθεια για να ξεχωρίσει από τους υπόλοιπους και να τραβήξει την προσοχή των ενδιαφερόμενων. Μερικά χρόνια αργότερα εντόπισε το σπήλαιο που ύστερα έμεινε γνωστό ως Sand ή Crystal Cave. Αφού εξερεύνησε το εσωτερικό του, ανακάλυψε πως φιλοξενούσε ένα εκθαμβωτικό σύμπλεγμα κρυστάλλων που είχε την δυνατότητα να μαγέψει μέχρι και τους πιο δύσκολους επισκέπτες. 

Πιστεύοντας πως είχε πλέον βρει το εισιτήριό του για την επιτυχία, ξεκίνησε αμέσως την εκάθαρση, με την βοήθεια των αδελφών και φίλων του. Μετά από δώδεκα μήνες σκληρής δουλειάς, η οικογένειά του  δήλωσε το 1918 πως, πλέον, η σπηλιά ήταν ανοιχτή στο κοινό. Παρ 'όλα αυτά, η προσέλευση ήταν σημαντικά χαμηλότερα απ 'ότι είχαν υπολογίσει. Έτσι ο Floyd συνέχισε να εξερευνά το σπήλαιο μόνος του, ανακαλύπτοντας νέους χώρους και περάσματα, με την ελπίδα πως θα έβρισκε ένα ακόμη αξιοθέατο που θα τραβούσε την προσοχή του κοινού. Τελικά η ευχή του εκπληρώθηκε με, μάλλον, τραγικό τρόπο.

Στις 30 Ιανουαρίου 1925 ο Floyd εισήλθε για τελευταία φορά στο σπήλαιο. Εκείνη την ημέρα σκόπευε να συνεχίσει την αφαίρεση των πετρωμάτων και πλησίασε την είσοδο, όπως κάθε φορά, κρατώντας μονάχα μία λάμπα πετρελαίου. Κρέμασε το παλτό του στην είσοδο και ξεκίνησε. Το άνοιγμα της σπηλιάς ήταν αρκετά στενό για να χρειαστεί ο Floyd να πέσει μπρούμυτα για να μπορεί να κινηθεί βαθύτερα. Αν και το καθάριζε για εβδομάδες, τα τοιχώματα του περάσματος ήταν καλυμμένα με αιχμηρούς λίθους που τρυπούσαν το δέρμα του και με σκόνη που τον δυσκόλευαν να αναπνεύσει. Σε ορισμένα σημεία χρειάστηκε μέχρι και να μειώσει το διάσταση των πνευμόνων του εκπνέοντας, προκειμένου να συνεχίσει την πορεία του. Εν τέλει, καθώς προσπαθούσε να επιστρέψει στην επιφάνεια, ένα τμήμα της οροφής κατέρρευσε, ακινητοποιώντας τον πλήρως. Ο λαμπτήρας του έσβησε και ο Floyd βρισκόταν παγιδευμένος 18 μέτρα κάτω από την γη, στο απόλυτο σκοτάδι.

         

Για πολλές ώρες φώναζε ελπίζοντας να τον ακούσει κάποιος περαστικός ή κάποιος να τον αναζητήσει. Τις πρώτες 24εις ώρες οι φωνές του έμειναν χωρίς ανταπόκριση, αλλά μερικοί γείτονές του παρατήρησαν το παλτό που είχε αφήσει κρεμασμένο στην είσοδο της σπηλιάς και τον αναζήτησαν και όταν άκουσαν την φωνή του να έρχεται από τα βάθη του σπηλαίου, ενημέρωσαν γρήγορα την πόλη. Μόλις έμαθαν για τον εγκλωβισμό του, φίλοι και συγγενείς του έσπευσαν να τον βοηθήσουν. Ιδιαίτερα ο Homer, ο αδελφός του Floyd, ήταν πρόθυμος να κουνήσει γη και ουρανό για να τον σώσει, μετακινώντας πέτρες γύρω από το σώμα του για ώρες πριν ξαποστάσει, φτάνοντας σε σημείο να τραυματιστεί και να αρρωστήσει βαριά από την εξάντληση. Ήταν φανερό πως δεν μπορούσε να διασώσει τον Floyd μόνος του. Ευτυχώς για αυτόν, σύντομα, εμφανίστηκαν διάφορα άτομα που ήταν πρόθυμοι να τον βοηθήσουν.

Ένας από τους πρώτους και τους πιο αποφασισμένους που συμμετείχαν, ήταν ο νεαρός δημοσιογράφος William Miller. Ο ίδιος επέμενε στο αφεντικό του να τον αφήσει να επισκεφθεί την περιοχή και να πάρει συνέντευξη από τον εγκλωβισμένο, μέχρι που κατάφερε να το πείσει. Αρχικά, ο μόλις 21χρονος Miller έβλεπε τον Floyd Collins μονάχα ως ευκαιρία για να προωθήσει την καριέρα του, ωστόσο το κίνητρό του άλλαξε. Συνειδητοποιώντας πως ήταν από τους λίγους που είχαν, λόγω τους μεγέθους τους, την δυνατότητα να φτάσουν στα βάθη του σπηλαίου και να μιλήσουν στον εγκλωβισμένο Floyd, συνειδητοποίησε πλήρως την ευθύνη που τον βάραινε και μαζί με τον Homer  αποτέλεσαν τα χαρακτηριστικότερα πρόσωπα του συμβάντος. Ο ίδιος, είχε καταφέρει να πάρει συνεντεύξεις από τον Floyd, κατά την διάρκεια κάποιον από των αποπειρών, τις οποίες παράλληλα δημοσίευε στην εφημερίδα όπου εργαζόταν, το The Courier-Journal. Όπως ήταν αναμενόμενο, σύντομα, το έργο του τράβηξε το ενδιαφέρον πολλών άλλων εφημερίδων και αμέτρητων ραδιοφωνικών σταθμών.

Την εποχή εκείνη, το ραδιόφωνο αποτελούσε το πιο άμεσο μέσο ενημέρωσης για τον μέσο Αμερικάνο. Αυτή η, τότε, καινούργια τεχνολογία επέτρεπε την μετάδοση πολλαπλών δηλώσεων την ίδια μέρα και όσο η ιστορία του Floyd γνωστοποιούταν, όλο και περισσότεροι άνθρωποι απορροφήθηκαν από αυτήν, ανυπομονόντας να ακούσουν τα επόμενα νέα της υπόθεσης.  Παράλληλα, η σημαντική πλειονότητα των εφημερίδων κάλυπταν συνεχώς την ιστορία, ενώ περιείχαν όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες της κατάστασης του εγκλωβισμένου. Δημοσιογράφοι από ολόκληρη την Αμερική έφτασαν στην πόλη, ενώ άλλοι έφτασαν μέχρι την ίδια την σπηλιά, προσπαθώντας να τον βοηθήσουν και προσφέροντας προμήθειες. Η διάσωση συνιστά την τρίτη σημαντικότερη μη πολιτική αμερικάνικη ιστορία που καλύφθηκε στον τύπο μεταξύ του Α' και Β' παγκοσμίου πολέμου και ο Miller βραβεύτηκε με Pulitzer για αυτήν.

Πολλές μέθοδοι χρησιμοποιήθηκαν για να τον διασώσουν και καμία από τις προσπάθειές τους δεν απέδωσε καρπούς. Ύστερα, στην διάσωση κατέληξαν να συμμετάσχουν οι δήμαρχοι του Kentucky και του Tenessee, στέλνοντας δεκάδες εργάτες για να τους ενισχύσουν. Στις 13εις Φεβρουαρίου, μετά από σχεδόν δύο εβδομάδες σκληρής δουλειάς, κατάφεραν να φτάσουν στον Floyd σκάβοντας εκτός του σπηλαίου και υπολογίζοντας την τοποθεσία του, όμως ήταν πολύ αργά. Μέχρι να φτάσουν, ο Collins ήταν ήδη νεκρός.

Μετά από τα θλιβερά νέα, ο Homer και ο Miller παρουσιάστηκαν ως ήρωες που αγωνίστηκαν αγωνίστηκαν μέχρι τέλους. Ο Miller δέχθηκε πολλές επαγγελματικές προτάσεις με αφορμή τον ρόλο του, αλλά τις αρνήθηκε από αγνό σεβασμό στους Collins. Ωστόσο, πολλοί δεν είχαν τους ίδιους ηθικούς περιορισμούς με αυτόν και λέποντας το βεληνεκές της ιστορίας, έσπευσαν να το εκμεταλλευτούν. Ο Bee Doyle, γείτονας και υποτιθέμενος φίλος των Collins, ήταν ο πρώτος που μετέτρεψε το σώμα του σε τουριστικό αξιοθέατο, διαφημίζοντας την περίφημη σπηλιά του Kentucky, χρεώνοντας τους τουρίστες για να δουν οι ίδιοι το σώμα του Floyd, το οποίο ακόμη παρέμενε στην σπηλιά. Το 1927, ο πατέρας του Floyd, πλέον απελπισμένος για χρήματα, πούλησε την σπηλιά στον οδοντίατρο Thomas, ο οποίος τοποθέτησε το σώμα του Floyd σε ένα φέρετρο και μέσα στην σπηλιά, επιτρέποντας   στους επισκέπτες να τον δουν με τα ίδια τους τα μάτια.

Για δεκάδες χρόνια μετά τον θάνατό του, ο Floyd παρέμεινε εγκλωβισμένος στο Crystal Cave. Αμέτρητοι τουρίστες επισκεφτήκαν την σπηλιά για να δουν τον εγκλωβισμένο που κάποτε κυριαρχούσε στα ΜΜΕ.  Στις 18 Μαρτίου 1929, δύο άγνωστα άτομα βανδάλησαν αυτό το μακάβριο αξιοθέατο, μπαίνοντας στο σπήλαιο αργά την νύχτα, ανοίγοντας το φέρετρο και πετώντας το από έναν κοντινό γκρεμό, αφού είχαν ακρωτηριάσει ένα από τα πόδια του. Οι δράστες δεν αναγνωρίστηκαν ποτέ και ο Floyd βρέθηκε για ακόμη μία φορα παγιδευμένος, ως μία τουριστική ατραξιόν. Τελικά, το 1989, οι Collins κατάφεραν να τον απελευθερώσουν οριστικά μέσω του δικαστικού συστήματος και, αφού ανέκτησαν το σώμα του, τον έθαψαν στο νεκροταφείο του Mammoth Cave Baptist Church.

Το Crystal Cave, σήμερα αποτελεί τουριστικός προορισμός, ως μέρος του Mammoth Cave System, ενώ στο Kentucky ακόμα εκδίδονται έρευνες και ανεβαίνουν θεατρικές παραστάσεις σχετικά με την τραγωδία του Floyd Collins.

Ακολουθήστε το "Εξιστορώντας" στην σελίδα μας στο Facebook, στο προφίλ μας στο Instagarm και κάντε εγγραφή στο κανάλι μας στο YouTube ώστε να μην χάνετε τα νεότερα ιστορικά μας άρθρα και τις συνεντεύξεις μας.