Πάνος Ιωαννίδης ο άγνωστος λαϊκός τραγουδιστής

 

Σωτήρης Σουχλέρης

Όσοι είστε λάτρεις του παλιού, αγνού λαϊκού τραγουδιού, ξέρετε πως πέρα από τους τραγουδιστές πρώτα ονόματα, τις μεγάλες επιτυχίες στις αρχές του 50 μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 70, υπάρχουν και κρυφά διαμαντάκια που αξίζουν την προσοχή μας.

Και αυτά έχουν πάντα ενδιαφέρον. Σήμερα το εξιστορώντας αναζητεί τα ίχνη ενός τραγουδιστή, του οποίου πολλά τραγούδια είναι γνωστά και ακούγονται μέχρι σήμερα, αλλά το βιογραφικό του άγνωστο.

Ο Πάνος Ιωαννίδης γεννήθηκε στην Πεντάπολη Σερρών, το 1943. Το πραγματικό του όνομα ήταν Αθανάσιος (Σάκης) Ιωαννίδης. Από μικρός αγαπούσε το τραγούδι και την δεκαετία του 60, αφού ασχολούταν ήδη ερασιτεχνικά με την μουσική, παίρνει την απόφαση να κατεβεί στην Αθήνα.

Επιτυχία με την πρώτη

Το 1965 ηχογραφεί το πρώτο του τραγούδι, σε δίσκο 45 στροφών της εταιρείας APOLLON. Στην μία μεριά του δίσκου υπάρχει το "πήρα και έστρωσα το στρώμα" και στην άλλη το "αντίο γλυκιά μου αγάπη". Το 1966 θα μετακομίσει στην "Phillips" όπου θα βγάλει 10 δίσκους και θα γνωρίσει μεγάλη επιτυχία. Από τότε αρχίζει να δημιουργεί όνομα και να συνεργάζεται με μεγάλους συνθέτες.

         

Συνεργάστηκε με τον μεγάλο Γιώργο Μανισαλή, τον Γ. Μαριολᾶ, τον Σταύρο Κάξο και τον Κώστα Ψυχογιό. Από το τέλος του 66΄ άρχισε να εμφανίζεται και σε ταινίες, συνήθως μόνος του ή με σεγκόντο την Θάλεια. Καθιερώνεται αμέσως στην βόρειο Ελλάδα ενώ οι δίσκοι του πουλάνε και στην Αθήνα. Την δεκαετία του 70 φτάνει στο απόγειο της δόξας του.  

Της σχολής Καζαντζίδη

Ο Ιωαννίδης ξεκίνησε την καριέρα του τραγουδώντας βαριά ζεϊμπέκικα, τραγούδια πόνου, ξενιτιάς και θανάτου, ακολουθώντας την σχολή του θρύλου Στέλιου Καζαντζίδη. Στην φωνή του, τα πρώτα χρόνια, διακρίνεται πάντα ένας λυγμός, τέχνασμα των εταιριών που προσπαθούσαν να υποκαταστήσουν στον Καζαντζίδη.

Και ο ίδιος όμως υπήρξε φανατικός οπαδός και ακροατής του, κάτι που τον ώθησε να μιμείται, μερικές φορές, την φωνή και την τεχνική του. Στις αρχές του 70' ο Ιωαννίδης συνεχίζει ακάθεκτος και σημειώνει νέες επιτυχίες. Η μεγάλη συνεργασία, που τον απογείωσε έρχεται το 1972. Τότε κυκλοφορεί το τραγούδι "Ένας άντρας ξοφλημένος" ή πιο γνωστό ως "χαράμισα τα χρόνια μου", σε στοίχους Πυθαγόρα και μουσική Χρήστου Νικολόπουλου. Το κομμάτι γίνεται χρυσό και τον καθιστά γνωστό στο πανελλήνιο.

Την δεκαετία του 80 ηχογραφεί παλιές επιτυχίες του και καταφέρνει, με την πιο ώριμη πλέον φωνή του, να του απονεμηθεί χρυσός δίσκος το 1982. Σε αυτόν υπάρχουν τα καλύτερα τραγούδια του, ενώ τα επόμενα χρόνια θα συνεχίσει να ηχογραφεί νέα κομμάτια, παρότι πλέον δραστηριοποιούνταν κυρίως στην Μακεδονία, συνεχίζοντας παράλληλα τις εμφανίσεις σε κέντρα.

 

Πέρα από τις επανηχογραφήσεις, ξεκινά να βγάζει και τα λεγόμενα καψούρικα, τα οποία γίνονται τεράστιες εμπορικές επιτυχίες. Μερικά από αυτά:

1) Το πικρό μου το αντίο

2) Να λησμονήσω δεν θα μπορέσω

3) Πρέπει να φύγω από τον κόσμο

4) Όταν θα φύγω απ' την ζωή

5) Θα σπάσω το μπουζούκι μου

 

6) Αντίο γλυκιά μου αγάπη

7) Μόνος μου περιπλανιέμαι

8) Γύρνα

9) Οι μεγάλες ομορφιές

10) Να ρθείς σε περιμένω

 

11) Βάλε παιδί μου βάλε

 

Στις αρχές του 2000 φαίνεται πως αποσύρθηκε από την δισκογραφία και τα νυχτερινά μαγαζιά. Εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα όπου και τον βρήκε ο θάνατος το 2016 σε ηλικία 73 ετών.