Η Μεσολογγίτισσα που έβγαλε το μάτι της για να μην πουληθεί σε σκλαβοπάζαρο!

Σωτήρης Σουχλέρης

Η έξοδος του Μεσολογγίου αποτελεί ένα απ' τα σημαντικότερα και ηρωικότερα γεγονότα της ελληνικής επανάστασης. Πολλοί λίγοι άνθρωποι επέζησαν από εκείνη την μοιραία νύκτα, καθώς οι τούρκοι είχαν μάθει το σχέδιο πιο πριν. Όσοι επέζησαν, πιάστηκαν και πουλήθηκαν ως σκλάβοι. Μια γυναίκα όμως γλύτωσε, με τραυματικό τρόπο. 

Η εξοδίτισσα του Μεσολογγίου η Ελένη Στάικου ζούσε με την οικογένειά της στο Μεσολόγγι και έζησε, από κοντά, την πολιορκία της πόλης. Όταν ανακοινώθηκε η έξοδος, η οικογένειά της αποφάσισε να ακολουθήσει τους υπόλοιπους. Την νύχτα της Εξόδου, ντύθηκε με αντρικά ρούχα και μαζί με τον πατέρα της, Ζαχαράκη Στάικο, εφόρμησαν προς τον θάνατο. 

            

                             (Το γιλέκο που φορούσε η Ελένη την νύκτα της Εξόδου)

Σώθηκαν, από θαύμα και οι δύο από την Έξοδο, πιάστηκαν όμως από τους Τούρκους. Ήξεραν καλά τι τους περίμενε. Βασανίστρια, εξευτελισμοί, βιασμοί, πιθανόν εκτέλεση για τον πατέρα της και για την ίδια, ταξίδι στην ανατολή χωρίς... επιστροφή. Η Ελένη προτίμησε να βγάλει το δεξί μάτι της με ένα πιρούνι, καταστρέφοντας έτσι την ομορφιά της, για να μην πουληθεί σε σκλαβοπάζαρο. 

Η ζωή κυλά ανυπόφορα στη σκλαβιά! Βασανίζεται αλλά δεν ατιμώνεται και όταν λίγα χρόνια αργότερα το Μεσολόγγι ελευθερώνεται, επιστρέφει στο σπίτι της, έστω και τυφλή από το ένα μάτι. Αργότερα μετοικεί στο  γενέθλιο  τόπο της,  το Αγρίνιο, και ζει κοντά στον αδελφό της Σωτήρη Στάικο, μέχρι την επόμενη μέρα του θανάτου του.

                                              

Η όψη της είχε αλλάξει, το πανέμορφο πρόσωπο,  τα μαύρα μάτια και τα ξανθά μαλλιά δεν υπάρχουν πια, όχι όμως και η καρδιά της. Παρέμεινε στην Ελλάδα, έκανε δική της οικογένεια, έζησε για να δει κι άλλες αλύτρωτες πατρίδες να ενώνονται με την μητέρα πατρίδα. Μέχρι και τον θάνατό της, διηγούταν με καμάρι, την ηρωική της νύκτα. 

Το ημερολόγιο δείχνει 18 Ιουλίου 1887! Η Ελένη Στάικου αφήνει την τελευταία της πνοή, σε μεγάλη ηλικία, από βαθιά γεράματα. Η φιγούρα της έμεινε και θα θυμίζει σε όλους, το μεγαλείο ψυχής της Ελληνίδας που πολέμησε, φυλακίστηκε και αυτοτυφλώθηκε για να μην ατιμωθεί.

Αιωνία η μνήμη της.