Στην τρέλα μου σκοτώνω και τους δυο: Όταν ο Καζαντζίδης τραγούδησε έναν φόνο (vid)

Σωτήρης Σουχλέρης 

Το έτος είναι 1959, ο Στέλιος Καζαντζίδης είναι ήδη μύθος του λαϊκού τραγουδιού, έχοντας βγει στην δισκογραφία του 1951. Όπου εμφανίζεται ο κόσμος συρρέει για να τον ακούσει και να τον λατρέψει. Τα τραγούδια της δεκαετίας του 50, είναι από τα πιο μαύρα που είπε ο μεγάλος βάρδος στην καριέρα του. Περιγράφουν τον πόνο, την πείνα την ορφανιά και την ξενιτειά που θέριζαν την μετεμφυλιακή Ελλάδα.

Όπως και άλλα κομμάτια εκείνης της εποχής οι στίχοι τους είναι σκληροί και ωμοί. Τι θα λέγατε όμως εάν σας αποκαλύπταμε ότι ο Καζαντζίδης τραγούδησε έναν φόνο; Δύσκολο να το πιστέψετε, λογικό ούτε εμείς μπορούσαμε. Κυρίως, γιατί το κομμάτι που θα ακούσετε παρακάτω είχε την φήμη του απαγορευμένου (πιθανόν δεν ισχύει) μέχρι και το 2002.

Το τραγούδι ονομάζεται "πάνω στην τρέλα μου" και παρότι ο τίτλος είναι περίεργος δεν προμηνύει με τίποτα τους στίχους. Είναι άγνωστο ποιος έγραψε τους στίχους, στον δίσκος αποδίδονται στον Στέλιο. Όμως είναι ευρέως γνωστό πως απλοί άνθρωποι πουλούσαν τα στιχάκια τους σε γνωστούς συνθέτες για λίγα χρήματα, όπως η Ε. Παπαγιαννοπούλου. Παρόμοια ιστορία έχουν και τα Νέα της Αλεξάνδρας, τα οποία όμως δεν γράφουν ξεκάθαρα για μαχαιρώματα.

Παρά ταύτα, το κομμάτι εξιστορεί το δράμα ενός άνδρα, που είχε υποψία ότι η γυναίκα του τον απατούσε. Γύρισε σπίτι του και την βρήκε να αγκαλιάζει κάποιον άλλον. Πριν προλάβει να του εξηγήσει, εκείνος τράβηξε μαχαίρι και τους σκότωσε. Ενώ η γυναίκα του ξεψυχούσε βουτηγμένη στο αίμα, όπως τραγουδά ο Καζαντζίδης, είπε τα τελευταία της λόγια, που ήχησαν σαν μαχαιριά στην καρδιά του φονιά. Ο άνδρας ήταν ο χαμένος αδερφός της που γύρισε από την ξενιτειά. 

Στίχοι: Στέλιος Καζαντζίδης

Μουσική: Στέλιος Καζαντζίδης 

Μπήκα στο σπίτι μου κρυφά σα νυχτερίδα 

κι είχα υποψία στη γυναίκα μου βαριά

σαν άνοιξα την πόρτα μου τη βρήκα

πεσμένη σε μια ξένη αγκαλιά.

Κατατρεγμένος τώρα πια μες στη ζωή θα ζήσω

κι άνθρωπο πια στα μάτια μου δε θέλω ν' αντικρύσω.

Στην παραζάλη μου, δεν μπόρεσα ν' αντέξω

τα σπάω όλα και τα κάνω ρημαδιό

τραβώ απελπισμένα το μαχαίρι

στην τρέλλα μου σκοτώνω και τους δυο. 

Κατατρεγμένος τώρα πια μες στη ζωή θα ζήσω

κι άνθρωπο πια στα μάτια μου δε θέλω ν' αντικρύσω.

Καθώς στο αίμα βουτηγμένη ξεψυχούσε

άκουσα πού' λεγε στερνή της πια φορά

πως ήταν ο χαμένος αδερφός της

που γύρισε απ' τη μαύρη ξενιτιά

Κατατρεγμένος τώρα πια μες στη ζωή θα ζήσω

κι άνθρωπο πια στα μάτια μου δε θέλω ν'αντικρύσω.

Ακολουθήστε το "Εξιστορώντας" στην σελίδα μας στο Facebook, στο προφίλ μας στο Instagarm και κάντε εγγραφή στο κανάλι μας στο YouTube ώστε να μην χάνετε τα νεότερα ιστορικά μας άρθρα και τις συνεντεύξεις μας.